Jak Wygląda Najmniejszy Pies Świata? Pytanie to zadaje sobie wielu miłośników zwierząt. Odpowiedź jest bardzo prosta - najmniejszy pies świata to tzw. Chihuahua. Jest to rasa psów pochodząca z Meksyku i jest charakterystyczna ze względu na swoje małe rozmiary. Chihuahua jest bardzo energiczny i aktywny, a mimo swojego niewielkiego rozmiaru bardzo przywiązuje się do swojego Jak Wyglada Pies Cziłała to rasa psów, która jest jedną z najstarszych na świecie i jest bardzo szanowana w swojej ojczyźnie - Polsce. Ma długie, gęste futerko i silne ciało, które pomaga mu wykonywać swoje obowiązki - praca w polu, myślistwo i obrona posesji. Ze względu na swoje dzielne cechy, pies Cziłała może być odpowiedni Jak wygląda mały niemiecki szpic? Standard rasy oznacza doskonały kształt zwierzęcia. Jego żołądek jest lekko podciągnięty, klatka piersiowa jest głęboka. Szyja jest średniej długości, grzbiet prosty, krótki, kłąb dobrze zdefiniowany. Ogon jest ustawiony wysoko. Ten pies ma średnią głowę w kształcie klina.formularze. Dịch Vụ Hỗ Trợ Vay Tiền Nhanh 1s. Rasa ta słynie z bardzo dużej inteligencji i niezwykłej urody. Niezależnie od fryzury, jaką mu zafundujesz, będzie wyglądał naprawdę świetnie. Niestety, ze względu na dużą popularność w internecie i niewielkie rozmiary często traktowany jest jak żywa maskotka. Tymczasem szpic miniaturowy to żywy i bardzo odporny psiak, który ma wielką potrzebę ruchu i odkrywania świata. Sprawdź, jak zapewnić mu najlepsze warunki. Przeczytaj, czy to czworonóg, który do ciebie pasuje! Ogólna charakterystyka Rozmiarwysokość: – 18–22 cm;waga: 2–4 kgUmaszczenieczarne, białe, pomarańczowe, wilczaste, nakrapianeCharakterinteligentny, żywiołowy, głośnyDługość życia12–16 lat Pomeranian – opis rasy Pomeranian to bardzo mały piesek, którego wysokość w kłębie nie przekracza 22 centymetrów. Pieski ważą od dwóch do czterech kilogramów. Jak wygląda pies szpic? Zdjęcia uzupełni nasz opis. Jest to rasa o bardzo proporcjonalnej budowie ciała, którego sylwetka wpisana jest w kwadrat. Grzbiet jest prosty i krótki, a klatka piersiowa dosyć głęboka. Ogon jest noszony wysoko i zawinięty. Głowa jest klinowata, a na jej szczycie znajdują się szpiczaste uszy. Kufa jest delikatna, oczy nieco skośne, a zgryz – nożycowy. Na pierwszy rzut oka szpic miniaturowy przypomina puchatą kulkę z krótkimi nogami i trójkątnymi uszami. Szata jest obfita i dwuwarstwowa. Włos okrywowy jest długi i prosty, a podszerstek gęsty i wełnisty. Charakterystyczną cechą tej rasy jest okazała kryza. Umaszczenie pomeraniana Dopuszczalne są rozmaite umaszczenia. Najczęściej spotykane rasy psów są czarne, białe oraz pomarańczowe i wilczaste. Pomeranian, jako jedyny ze wszystkich szpiców może występować w tak zwanych „innych barwach”, których spektrum jest bardzo szerokie. Często pojawia się maść nakrapiana. W takich wypadkach zawsze dominuje biel a łaty muszą być równomiernie rozłożone. Szpic miniaturowy – charakter i usposobienie Wszystkie szpice niemieckie to psy, które zawsze bardzo blisko współpracowały z człowiekiem. Chociaż obecnie kojarzą się przede wszystkim z psami do towarzystwa, przez wieki służyły także jako stróże oraz psy pasterskie. Dzięki temu co do zasady są chętne do współpracy i łatwe do wychowania. Pomeranian w niczym nie odstaje od swoich większych kuzynów. Jest wprawdzie bardzo mały, jednak równie inteligentny i chętny do wszelkich aktywności. Jak na swoje rozmiary jest psiakiem odpornym i dobrze zbudowany. To stosunkowo głośny i żywiołowy zwierzak, którego prawdziwą miłością jest człowiek i ruch. Szpic miniaturowy – opinie dotyczące posłuszeństwa Teoretycznie pomeraniana łatwo ułożyć, jednak w stosunku do psa trzeba wykazywać się delikatnością i dużą dozą cierpliwości. Miniaturowy szpic bywa bowiem dosyć uparty i może ociągać się w wykonywaniu poleceń, które go nudzą. Pomeranian, czyli pies aktywny i towarzyski To rodzinny i bardzo towarzyski pies. Kocha wszystkich domowników, jednak zazwyczaj wybiera sobie jednego, któremu będzie bezgranicznie oddany. W stosunku do obcych jest zdystansowany, chociaż nie powinien być lękliwy. Uwielbia zabawę na świeżym powietrzu. Co ciekawe, psy tej rasy osiągają bardzo dobre wyniki w zawodach agility dla maluchów. Szpic miniaturowy kocha być w centrum uwagi. Lubi się popisywać przed domownikami i spędzać z nimi czas. Wbrew pozorom nie należy jednak do psów-rzepów, które na każdym kroku towarzyszą opiekunowi. Jego potrzeba niezależności nie jest może szczególnie silna, jednak bardzo ją sobie ceni – trzeba o tym pamiętać. Szpic miniaturowy pomeranian – długość życia i zdrowie Pomeranian żyje około 12-16 lat. Pies ten doskonale znosi zarówno wysoką, jak i niską temperaturę. Ma bowiem dwuwarstwową okrywę włosową. Szpice miniaturowe nie są jednak zwierzętami podwórkowymi, więc zimą trzeba chronić opuszki ich łap, a latem zapewniać im cień. Do najczęstszych chorób szpica należą problemy z sercem i skórą, czyli: łysienie;niedotlenienie organizmu;kruchość skóry;dermatoza. Na jakie choroby może zapadać szpic miniaturowy? Szpic miniaturowy to rasa, która narażona jest również na: niedoczynność tarczycy;zwichnięcie lub wypadnięcie rzepki;cukrzycę;nadczynność przytarczyc;zapadnięcie tchawicy;wnętrostwo. Rzepka, tarczyca i serce powinny być zatem stale kontrolowane, a wszelkie problemy z nimi – zgłaszane u weterynarza. Pomeranian – pielęgnacja Bardzo gęsta dwuwarstwowa sierść pomeraniana wymaga regularnej pielęgnacji. Jest to zajęcie dość czasochłonne, które nie powinno jednak przysporzyć ci zbyt wielu problemów. Raz na jakiś czas warto odwiedzić groomera, który zadba dokładnie o szatę i stworzy ciekawą fryzurę szpicowi miniaturowemu. Obcięty pomeranian przypomina zresztą małego pluszowego misia. Utrata sierści jest znaczna szczególnie w okresie linienia, które zdarza się dwa razy w roku. Warto zadbać o to, aby intensywnie wyczesywać podszerstek. Pozwoli to na ograniczenie fruwającej wokół sierści. Szpic miniaturowy – żywienie Ostrożne i przemyślane żywienie pomeraniana jest kluczowe dla jego zdrowia. Ze względu na swoje niewielkie rozmiary i delikatny żołądek powinien dostawać karmę kilka razy dziennie, w niewielkich porcjach, w przeciwieństwie do psów dużych raz, którym jeden większy posiłek często wystarcza. Szpice miniaturowe powinny otrzymywać pożywienie bogate w tłuszcze i białko, odpowiednio do ich żywiołowej natury. Na rynku znajdziemy gotowe karmy, przeznaczone właśnie do potrzeb takich piesków. Pomeranian – szczeniaki i hodowla Tak jak każdy rasowy pies, ta rasa powinna być kupiona w sprawdzonej hodowli zarejestrowanej w Związku Kynologicznym w Polsce. Zadbaj o to, aby kupione przez Ciebie szczenię posiadało rodowód FCI. Dobrym pomysłem będzie odwiedzenie hodowli jeszcze przed zakupem i poznanie rodziców swojego przyszłego szczeniaka. Pomeranian – cena Szpice miniaturowe nie należą do psów tanich. Za szczeniaka z hodowli FCI trzeba obecnie zapłacić średnio 8 tysięcy złotych. Psy, które mają bardzo utytułowanych rodziców, mogą jednak kosztować nawet 10 tysięcy. Oczywiście, ostateczna cena psa ustalana jest indywidualnie przez każdego hodowcę. Szpic miniaturowy – informacje o pochodzeniu Szpic miniaturowy pochodzi z północnej Europy. Na tych terenach podobne psy znane były od wieków. Kynolodzy zakładają, że pochodzi on od psa torfowego – przodka wielu innych ras, między innymi sznaucerów. Szpice już od starożytności pojawiały się na terenach europejskich. Oczywiście nie istniał jednolity standard, dlatego występowały one w różnych wielkościach i odmianach kolorystycznych. Pomorskie wątki, czyli o pochodzeniu szpica miniaturowego Chociaż przodkowie pomeraniana pochodzą z Europy Środkowej, psiak ten został wyhodowany na Wyspach Brytyjskich. To właśnie tam podjęto decyzję o radykalnym zmniejszeniu rasy. W ostateczności wyhodowano maleńkie i puszyste pieski, które nazwano pomeranianami, ze względu na to, że pochodziły z Pomorza. Stąd też inna ich nazwa – szpice pomorskie. Rodzaje pomeranianów Przez brytyjski Kennel Club rasa została uznana oficjalnie w 1870 roku. Pierwszy wzorzec został jest ustanowiony dopiero w 1898 roku. Równolegle w Niemczech rozwijano hodowlę szpiców niemieckich, które ostatecznie podzielono na pięć grup ze względu na wzrost: wilcze;duże;średnie;małe;miniaturowe. Obowiązujący obecnie wzorzec FCI nawiązuje bezpośrednio do tego, który został ustanowiony w pierwszej dekadzie XX wieku. Psy rasy pomeranian w Polsce W Polsce pierwsze tego typu psy pojawiły się już w połowie lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Hodowle zaczęły jednak upowszechniać się dopiero po roku 1990, kiedy do naszego kraju trafiły psy z Danii, Anglii i Stanów Zjednoczonych. Szpic miniaturowy – dla kogo? Szpic miniaturowy przez lata kształtowany był przede wszystkim jako pies do towarzystwa. Właśnie dlatego doskonale sprawdzi się jako towarzysz rodziny. Warto jednak zaznaczyć, że pomeranian potrzebuje uwagi, dlatego raczej nie odnajdzie się w miejscu, w którym będzie pozostawiony samemu sobie na długie godziny. Zapewnij szpicowi bezpieczny dom Rasa ta będzie wprost idealnym towarzyszem dla osoby starszej, która ma jeszcze energię na spacery i zabawę z psem. Przed przyjęciem psa tej rasy pod swój dach warto uzmysłowić sobie, że szpic miniaturowy jest zwierzęciem, które stosunkowo trudno dostosowuje się do nowych warunków. Potrzebuje bezpiecznego i stabilnego domu, w którym będzie mógł spędzać czas z kochanymi przez siebie ludźmi i innymi zwierzętami. Pamiętaj, że szpic musi być aktywny Ze względu na maleńkie rozmiary pies ten odnajdzie się praktycznie w każdych warunkach mieszkaniowych. Ważne jest jednak to, aby miał pole do spełniania swojego zapotrzebowania na ruch. Nie jest ono może tak rozwinięte, jak u dużych psów, jednak mimo wszystko istnieje. Pomeranian będzie także dobrym psem do trenowania sportów kynologicznych. Oczywiście, trzeba dopasować treningi do możliwości malucha, jednak szpice miniaturowe często brylują na zawodach agility. Nie bądź agresywny wobec pomeraniana Przedstawiciele tej rasy słyną z bardzo dużej inteligencji i stabilnego charakteru. Właśnie dlatego nawet niedoświadczony opiekun nie powinien mieć problemu z ich prawidłowym wychowaniem. Pamiętaj jednak, że pomeranian ma dosyć duże poczucie niezależności i bywa uparty. W żadnym wypadku nie wolno używać w stosunku do niego przemocy (nawet werbalnej). Trzeba uzbroić się w cierpliwość i nie denerwować czworonoga. Nie pozwalaj szpicowi na wszystko Pies wydaje się miły i bezproblemowy, ale pamiętaj że szkolenia w żadnym wypadku nie powinno się zaniedbywać. To niestety częsta praktyka w stosunku do małych psów. Szpic miniaturowy faktycznie nie jest w stanie zrobić nikomu fizycznej krzywdy, jednak pozostawiony samemu sobie może zacząć sprawiać problemy. Przynajmniej podstawowe posłuszeństwo powinno zostać opanowane. Warto także rozwijać psa intelektualnie w ciekawych zabawach. Pomeranian a inne zwierzaki i dzieci Szpic miniaturowy – pomeranian świetnie sprawdzi się w roli towarzysza dla innego psa, a także kotów i mniejszych zwierząt. Dobrze dogada się także z dziećmi, jednak tylko w momencie, kiedy będą wiedziały, że trzeba obchodzić się z nim delikatnie. Na koniec warto wspomnieć o tym, że pomeranian może przywyknąć do pozostawania w domu samemu, jeżeli nieobecność opiekuna nie będzie się przedłużała. Krótki okres samotności zniesie dobrze, jeżeli będzie do niego konsekwentnie przyzwyczajany. Pomeranian – ciekawostki najsłynniejszy na świecie pomeranian to bez wątpienia Boo. Ten słodki piesek kilka lat temu szturmem zawojował cały internet. Szczególnie zachwycająca była jego fryzura, dzięki której piesek przypominał małego misia. Do dzisiaj pomeraniany cieszą się dużą popularnością właśnie ze względu na Boo;Piesek rasy szpic miniaturowy znalazł się w gronie zwierząt, które przeżyły katastrofę Titanica;Pomeraniany wywodzą się z Pomorza, dlatego czasami używa się zwyczajowej nazwy „szpic pomorski”. Pomeranian to inteligentny i żywy piesek, który jednak przyciąga przede wszystkim swoją słodką mordką. Wymaga dużo uwagi i konsekwentnej pielęgnacji, jednak odwdzięcza się człowiekowi miłością i oddaniem. Popularne imiona dla psa rasy pomeranian Popularne imiona dla psa rasy pomeranian to: Luna;Lola;Maks;Bruno;Nela. Najczęściej zadawane pytania Jak duży jest szpic miniaturowy? Dorosły szpic miniaturowy powinien mieć od 18 do 30 centymetrów wzrostu i ważyć od 1,8 do 2 kg w przypadku psów i od 2 do 2,5 kg w przypadku suk. Ile kosztuje szpic miniaturowy? Szpic miniaturowy kosztuje nawet 10 tysięcy i więcej, jeśli przeznaczony jest na wystawy. Zazwyczaj pomeraniany z rodowodem, jeśli nie pochodzą od utytułowanych rodziców lub renomowanej hodowli kosztują co najmniej 3,5-4 tysiące. Czy szpice miniaturowe gubią sierść? Szpice miniaturowe gubią sierść dwa razy do roku, a w przypadku suczek — również po cieczkach i urodzeniu szczeniąt. Jak wyglądają szpice miniaturowe? Charakterystyczną cechą szpica miniaturowego jest długa sierść z gęstym podszerstkiem, które upodabniają pieska do puchatej chmurki. Ma niewielką głowę z małymi, szpiczastymi uszami i migdałowate oczy. Jego wysokość w kłębie to od 18 do 22 centymetrów. Jaka karma dla szpica miniaturowego? Wybierając karmę dla szpica miniaturowego, najlepiej jest zdecydować się na pełnowartościową karmę mokrą z dużą zawartością mięsa i niewielką ilością zbóż. Na co choruje szpic miniaturowy? Niestety szpic miniaturowy ma predyspozycje genetyczne do sporej ilości chorób, do których należą między innymi: dermatoza, łysienie, kruchość skóry, wrodzone zwichnięcie łokcia, przetrwały przewód Botala, choroby serca, padaczka, cukrzyca i nadczynność przytarczyc. Ile waży szpic miniaturowy? Dorosły szpic miniaturowy powinien ważyć od 1,9 do 3,5 kilograma. Skąd pochodzi szpic miniaturowy? Szpic miniaturowy pochodzi z Niemiec, z Pomeranii — od czego wzięła się jego nazwa, czyli z nadbałtyckiego Pomorza. Czy szpic miniaturowy rośnie? Szpic miniaturowy rośnie, głównie od 4 do 6 miesiąca życia, po czym osiąga wzrost i wagę dorosłego psa. Czy szpic miniaturowy nadaje się dla dzieci? Szpic miniaturowy nie jest odpowiedni dla rodzin z małymi dziećmi. To bardzo delikatne zwierzę i wymaga sporej uwagi ze strony opiekuna. Ile żyje szpic miniaturowy pomeranian? Szpic miniaturowy, czyli pomeranian, średnio żyje od 12 do 16 lat. Czy szpic miniaturowy jest agresywny? Prawidłowo wychowany pomeranian nie powinien być agresywny. Jest jednak bardzo odważny i pomimo małych rozmiarów może zaczepiać większe psy, zazwyczaj jednak nie dochodzi do agresywnych eskalacji takich sytuacji. Ile powinien jeść pomeranian? Pomeranian powinien jeść 2 do 3 posiłków dziennie, zawierających w sumie około 20 g białka na każdy kilogram masy ciała. Jakie nożyczki dla pomeraniana? Dla pomeraniana potrzebne nam będą małe, ostre nożyczki z bezpiecznymi końcówkami, które umożliwią delikatne przycinanie włosa okrywowego na łapkach i ogonie pieska. Jakie szelki dla pomeraniana? Szelki dla pomeraniana powinny być obszyte i podszyte śliskim materiałem lub stworzone z wąskich pasków. Pies nie powinien przebywać w nich zbyt długo, bo mogą mierzwić włos. Jak mierzyć pomeraniana? Wysokość pomeraniana w kłębie mierzymy w linii prostej od podstawy łapy do najwyższego punktu na karku, a nie — co ważne — sierści. Jaka obroża dla pomeraniana? Obroża dla pomeraniana powinna być od spodu podszyta miękkim materiałem. Dla tego małego pieska lepszym wyborem będą jednak szelki, które zagwarantują, że nie dojdzie u niego do uszkodzenia tchawicy. Czy pomeranian to polska rasa? Chociaż pochodzi z Pomorza, pomeranian jest rasą niemiecką. Tam zdobył sobie popularność wśród XIX-wiecznej arystokracji. Co może jeść szpic miniaturowy? Szpic miniaturowy może jeść pełnowartościowe karmy, mięso i bezpieczne dla psów warzywa. Ile szczeniąt ma szpic miniaturowy? Szpic miniaturowy ma jedne z najmniej licznych miotów — rodzą się w nich nie więcej niż 3 szczenięta. Jak często kąpać pomeraniana? Pomeraniana należy kąpać raz w miesiącu lub w momencie, kiedy pojawi się taka konieczność. Należy przy tym używać środków przeznaczonych do pielęgnacji tego typu futra, dokładnie wyczesywać psa przed i po kąpieli oraz dokładnie go osuszać. Czy sierść pomeraniana uczula? Szpic miniaturowy nie należy do psów uznanych za hipoalergiczne przez Amerykańskie Towarzystwo Kynologiczne, co oznacza, że sierść pomeraniana uczula w takim samym stopniu jak sierść każdej innej rasy. Czy pomeranian jest inteligentny? Chociaż często lekceważony, pomeranian jest bardzo inteligentny. Bardzo szybko uczy się nowych sztuczek i jest podatny na szkolenie. Czego nie może jeść pomeranian? Pomeranian, jak wszystkie inne psy nie może jeść cukru i ksylitolu, czekolady i kakaa, winogron i rodzynek oraz innych. Czy pomeranian może zostać sam w domu? Pomeranian jest psem, który bardzo szybko przywiązuje się do właściciela i wymaga nieustannego kontaktu z nim. Nie powinien być na długo zostawiany sam w domu. Czy pomeranian może chodzić po schodach? Pomeranian może chodzić po schodach, jednak wchodzenie na wysokie piętra może być dla niego męczące. „Zjada kilka granulek karmy dziennie. Z puchatego dywanu wystaje tylko jego główka. Musimy patrzeć cały czas pod nogi, żeby nie zrobić mu krzywdy. W szczególności, że jest koloru biszkoptowego, więc idealnie zlewa się z naszą podłogą” – mówiła właścicielka wrocławskiego Toudiego, który kilka lat temu stanął do walki o znalezienie się w Księdze Rekordów Guinnessa. Ciekawi Cię, jakiej był rasy? Przedstawiamy najmniejsze psy na świecie! „Nie brakuje mu jednak odwagi. Nie przejmując się swoim wzrostem i wagą, walczy ze swoją siostrą i mamą o zabawki czy legowisko” – dodała w wywiadzie na temat Toudiego dumna właścicielka. Było to wręcz niewiarygodne, bo trzymiesięczny piesek ważył zaledwie tyle, co paczka cukierków i liczył 6 cm wzrostu. Tym sposobem wrocławski czworonóg poważnie zagroził urodzonej 4 lata wcześniej Miracle Milly, należącej do Vanesy Semler z Puerto Rico i ważącej po urodzeniu zaledwie 20 gramów. Chociaż suczka od razu podbiła serca internautów, gdy przyszła na świat nie dawano jej wielkich szans na przeżycie. Właścicielka karmiła jednak malucha co dwie godziny kroplomierzem – i wkrótce nad zdrową Milly rozpoczęli badania światowi naukowcy, próbując poznać jej osobliwy kod genetyczny. I tak najmniejszy pies na świecie został… sklonowany: do 2017 roku w laboratorium Soaam Viotech Reserch Foundation w Korei Południowej wyhodowano aż 49 klonów małej suni! Rasy psów małych – skąd ich popularność? Niektóre z nich mieszczą się nie tyle w dłoniach, ile, jak wspomniana Milly, w łyżce od herbaty. Wyglądają niezwykle uroczo i odnajdują się w nawet naprawdę niewielkich mieszkaniach. Czy wiedziałeś jednak, że najmniejsze psy na świecie żyją również znacznie dłużej niż ich więksi bracia? Mają jednak zdecydowanie takie same potrzeby jak wszelkie inne psiaki. Niekiedy nawet wymagają znacznie więcej uwagi. Jak przy niemowlakach zdarza się, że trzeba wstać w nocy, grzać im wodę czy mleko, przykrywać, otaczać wyjątkową troskę i opiekuńczością. Tu jednak wszystko zależy już od rasy. Czy wiesz, jakiej przedstawicielem jest zarówno Toudi, jak i Miracle Milly? Te dwa najmniejsze pieski na świecie to oczywiście Chihuahua! Nie są to jednak jedyne najmniejsze rasy psów, jakie spotkasz w Polsce czy za granicą! Najmniejsze psy na świecie – czy znasz te wszystkie rasy? Myśląc “najmniejszy pies”, rasa Chihuahua to pierwsze, co przychodzi Ci zapewne do głowy. I nic w tym dziwnego, skoro jej przedstawiciele osiągają wagę maksymalnie do 3 kilogramów. Nie daj się jednak zwieść tym niepozornym rozmiarom. Bo te najmniejsze psy świata mają spory temperament. Silne, energiczne i towarzyskie są w stanie stanąć twarzą w twarz nawet z dużymi osobnikami. Chociaż zmieszczą się w torebce, zdecydowanie wolą twardo stąpać po ziemi. Kochają całymi sobą i są niezwykle lojalne – o ile oczywiście zadbasz o odpowiednią socjalizację i szkolenia. Swoją popularność, wbrew pozorom, wcale nie zawdzięczają hollywoodzkim produkcjom, jak trzyczęściowa Cziłała z Bevery Hills czy Legalna blondynka – już bowiem w starożytności miały swoją ważną rolę. Według legend te najmniejsze psy na świecie towarzyszyły duszom zmarłym w drodze przez dziewięć rzek zaświatów. Błękitne Chihuahua uważano za święte, rude zaś przynosiły szczęście. Dziś na pewno swoją odwagą i przebojowością, a także charakterystycznym wyglądem (głowa przypominająca kształtem jabłko) wnoszą radość do niejednego domu! Jeśli jednak myślisz, że to jedyne najmniejsze rasy psów, to jesteś w błędzie. Nie więcej niż 3 kg waży również rosyjski Toy – w Polsce rzadko spotykany, wywodzący się z angielskiego Toy terriera. Z kolei ważące maksymalnie 200 gramów więcej Yorkshire Terriery to już jedna z najpopularniejszych w naszym kraju ras. Te niezwykle odważne psiaki z zawodowym urokiem wpadają w tarapaty. Lubią szczekać, ale chociaż mogą robić za domowego stróża, kochają się przytulać i kopać w ogródku. Świetnymi stróżami, również z tendencją do szczekania, są i inne najmniejsze psy na świecie, a mianowicie szpice miniaturowe Pomeranian. To jedna z najstarszych europejskich ras, której znakiem rozpoznawczym jest długa sierść, tworząca wokół szyi piękny kołnierz. Nie tylko przypominają małe pluszowe lwy, ale wyglądają, jakby ciągle się uśmiechały! Żywiołowe, towarzyskie, radosne i lojalne to wspaniali czworonożni kompani do szaleństw. I to na długo. Ważąc maksymalnie 3,5 kg, żyją od 12 do 16 lat. Pamiętaj jednak, że mają dość silną osobowość, więc mogą często próbować postawić na swoim! Teraz czas na rasy psów małych, których maksymalna waga wynosi 4-4,5 kg. Jego przodków widać ponoć na drzeworytach samego Albrechta Dürera, a charakterystyczna burza zmierzwionych włosów sprawia, że wygląda niczym małpa. Już wiesz, o jakiego czworonoga chodzi? Wywodzący się z Niemiec Pinczer małpi, chociaż odważny i wesoły, źle znosi samotność – nie nadaje się zdecydowanie dla nieustannie zajętych właścicieli. Już nie małpę, ale z kolei motyla przypomina swoim wyglądem Papillon. Nic dziwnego, skoro jego wysoko postawione odstające uszy z długim włosiem budzą skojarzenia ze skrzydłami. Te energiczne i przyjazne czworonogi są również niezwykle inteligentne, czujne i szybko się uczą. Z kolei bardzo posłuszny i łatwy do ułożenia okazuje się Maltańczyk. Czy wiedziałeś, że te najmniejsze psy na świecie to również jedne z najstarszych ras psów w ogóle? Żyły już w czasach starożytnego Rzymu, Egiptu i Grecji. Pekińczyk to kolejna bardzo stara, a jednocześnie mała rasa. Według legendy jej przedstawiciel był towarzyszem Buddy i w razie niebezpieczeństwa zamieniał się w lwa, by ochronić swego właściciela. Z badań przeprowadzonych w 2004 roku w Mandżurii wynika, że te najmniejsze psy świata uważane były za świętych i trzymane w pałacach, miały nawet swoich służących! Dziś niestety musi im wystarczyć zwykłe mieszkanie, w którym spędzą od 13 do 15 lat swojego życia. W pałacach okazję miał mieszkać również Gryfonik brukselski, który swą popularność zawdzięcza królowej belgijskiej Marie-Henriette. Czy wiesz, że jego pysk przybiera niemal ludzki wygląd? Podobnych gabarytów jest ważący maksymalnie 5 kg Bichon Frise. Te małe, bialutkie pieski wyglądają już jednak nie tyle “ludzko”, ile jakby wpadły do wanny pełnej piany. Radosne i pełne werwy pozostawione same będą nieustannie szczekać, dlatego uważaj, jeśli często wychodzisz z domu, bo możesz rozzłościć sąsiadów! Opisując najmniejsze psy na świecie, nie możemy pominąć uwielbiającego być w centrum uwagi, eleganckiego i pełnego wdzięku o wielowiekowej historii China japońskiego. Przedstawiciele tej rasy mogą ważyć od 1,4 do 6,8 kg. Między 4 a 7 kg plasują się osobniki pochodzące z kolei z Tybetu, czyli Shih tzu. Te czworonogi są niemniej dumne ze swojego arystokratycznego temperamentu, co ich azjatycki kuzyn. Mogą być więc uparte, ale za to roztaczają tak niezwykły czar, że potrafią podbić niejedno serce. Podobnie jak Pudel Toy, czyli najmniejsza odmiana pudla. Fantazyjny i wykwintny wygląd jednak nie powinien Cię zmylić. Te czworonogi są nie tylko bardzo inteligentne, ale wprost uwielbiają się uczyć. Kto by pomyślał? Maltańczyk to jedna z ras psów, które uznane są za rasy hipoalergiczne, czyli mające najmniejszy potencjał uczulający. Jak wygląda maltańczyk i jakie ma usposobienie? Dlaczego jest psem, którego posiadaniem mogą się cieszyć nawet osoby mające alergię na psa? spis treści 1. Jak wygląda maltańczyk? 2. Usposobienie maltańczyka 3. Historia rasy 4. Żywienie małego psa 5. Higiena małego psa Kąpanie maltańczyka Strzyżenie maltańczyka Czesanie psa Pielęgnacja uszu maltańczyka Oczy maltańczyka Czyszczenie zębów psa Długość pazurów psa 6. Choroby maltańczyków Nawracające zwichnięcia rzepki Atrofia siatkówki u maltańczyków Przetrwałe zęby mleczne Alergie pokarmowe Choroby maltańczyków 7. Cykl rozrodczy maltańczyka 8. Ile kosztuje maltańczyk? 9. Alergia na sierść rozwiń 1. Jak wygląda maltańczyk? Mały, biały, z długim włosem – to właśnie te cechy jako pierwsze rzucają się w oczy. Ten pies charakteryzuje się przede wszystkim białą, gęstą, lśniącą, prostą sierścią (dopuszczalne jednak rzadko spotykane jest umaszczenie w kolorze kości słoniowej). To ona przykuwa wzrok i zachwyca. Maltańczyk należy do małych ras psów, charakterystyczna cecha maltańczyka to niewielki rozmiar i waga – wahają się one w granicach 20-25 cm wysokości w kłębie i 3–4 kg wagi. Zobacz film: "Wpływ zwierząt w domu na rozwój dziecka" Maltańczyk to pies, którego sklasyfikowano jako rasę należącą do psów ozdobnych i do towarzystwa, niegdyś był typowym pieskiem salonowym. Wpływa to na fakt, że maltańczyk jest bardzo przywiązany do swojego właściciela. Co jeszcze charakteryzuje maltańczyka? To, że – jak przystało na eleganta – zawsze nosi głowę prosto i wysoko. Maltańczyk powinien mieć głowę średniej wielkości, warto zaznaczyć, że kufa jest krótsza od czaszki, a trójkątne uszy dokładnie przylegają do głowy. Maltańczyka charakteryzuje też szeroka klatka piersiowa, a także nisko osadzony, gruby u nasady i zwężający się ku dołowi ogon. 2. Usposobienie maltańczyka Potrzeba bliskiego kontaktu z opiekunem, silne przywiązanie, niechęć do bycia w samotności to cechy wyróżniające tego małego pieska. Jest on bardzo towarzyski, a co za tym idzie – energiczny, skory do zabawy, radosny. Usposobienie maltańczyka jest bardzo łagodne, co sprawia, że ta rasa z chęcią jest wybierana przez pary z dziećmi. Trzeba jednak zaznaczyć, że pomimo łagodności i małych rozmiarów maltańczyk jest też psem "z charakterem". Od maltańczyków nie można oczekiwać stuprocentowego posłuszeństwa, ani reagowania na komendy w każdym momencie. W związku z tym warto zainteresować się szkoleniem psów, nie tylko w okresie szczenięcym, ale również, kiedy pies będzie w pełni rozwinięty. To jednak nie wszystko – maltańczyki to psy inteligentne i bardzo szybko uczące się, dzięki czemu można je dosyć łatwo wychować. Jeśli zdecydujesz się na „zaproszenie” do swojego domu i życia nawet dorosłego maltańczyka, wiedz, że będziesz miał w nim najwierniejszego przyjaciela. 3. Historia rasy To jedna z najstarszych ras psów. Maltańczyk znany był już starożytnym Rzymianom, Grekom, Egipcjanom. Nazwa tej rasy nie jest związana z małą wyspą, jaka jest Malta, choć na niej również te małe pieski znane były od wieków. Nazwa wywodzi się od słowa „malat”, co oznacza „zatoka, azyl”. Za ojczyznę maltańczyka uznaje się kraje basenu Morza Śródziemnego. Stamtąd maltańczyki przywędrowały do Europy, na wyspy brytyjskie. Hodowla maltańczyka w Europie rozwinęła się na początku XIX wieku. Maltańczyk w Polsce po raz pierwszy pojawia się we wzmiankach z 1320 roku. 4. Żywienie małego psa Dieta maltańczyka powinna być dostosowana do jego wieku i powinna dostarczać mu odpowiedniej ilości składników odżywczych. Najlepiej stosować dobrej jakości gotową karmę, która jest przeznaczona dla małych ras. Taki posiłek zawiera wszystkie niezbędne dla czworonoga składniki i nie wymaga dodatkowego uzupełniania. Trudniejszą i bardziej wymagającą dla właścicieli opcją jest samodzielne przygotowywanie pożywienia dla maltańczyka. Chude i drobno pokrojone (może być też zmielone) mięso nie powinno stanowić więcej niż połowę dziennej porcji (około 60 gramów) i należy je mieszać z warzywami i ryżem. W przypadku karm domowych problem może stanowić nieodpowiednia ilość składników odżywczych i ich nieodpowiednie proporcje. W tej sytuacji warto też zwrócić uwagę na suplementy witaminowo-mineralne, jednak przed ich zastosowaniem należy skonsultować się z lekarzem weterynarii lub dietetykiem weterynaryjnym. Biorąc pod uwagę umaszczenie i rodzaj sierści maltańczyków, bardzo ważne w ich diecie są kwasy tłuszczowe, biotyna, witamina E, a także składniki mineralne, takie jak miedź i cynk. Należy zwrócić szczególną uwagę na źródła miedzi w pożywieniu psa, gdyż jest ona jednym z mikroelementów, którego nadmiar może prowadzić do pojawienia się żółtawych przebarwień na sierści. Maltańczyki potrafią zjeść zdecydowanie więcej, niż rzeczywiście potrzebują, dlatego bardzo ważne jest, aby nie dzielić się swoim posiłkiem, pomimo błagającego spojrzenia psa. Pomoże to uniknąć nadwagi, która w przypadku tak małych psów, może prowadzić do licznych problemów zdrowotnych. Maltańczyki nie powinny być karmione resztkami ze stołu, ani dostawać tego co jedzą właściciele, jednak od czasu do czasu można czworonogowi podać psie smakołyki. 5. Higiena małego psa Ze względu na zdrowie i charakterystyczny wygląd psa bardzo ważna jest odpowiednia pielęgnacja maltańczyka. Pamiętaj, by dbać o higienę maltańczyka, często go kąpać, strzyc, a także czesać. Kąpanie maltańczyka W przypadku maltańczyków wystarczająca jest kąpiel raz w miesiącu. Do kąpieli maltańczyków należy używać szamponów dla psów przeznaczonych konkretnie dla tej rasy. Najlepsze dla maltańczyków są szampony na bazie naturalnych składników wybielających. Po kąpieli warto też użyć odżywek, aby włos był gładki i miękki, a niektórzy weterynarze polecają używanie lanoliny, gdyż zapobiega ona kołtunieniu się włosa. Po kąpieli powinno się psa uczesać oraz wysuszyć suszarką z letnim nawiewem powietrza (zachowując odpowiednią odległość, aby nie poparzyć i nie podrażnić skóry maltańczyka). Bardzo istotne jest, aby nie dopuścić, żeby woda dostała się od uszu psa. Strzyżenie maltańczyka Ze względu na schludny wygląd maltańczyka oraz jego komfort podczas upałów warto zadbać o regularne strzyżenie psa. W przypadku maltańczyków najczęściej tors psa strzyże się na krótko, a na głowie pozostawia nieco dłuższą sierść, która opada na uszy i szyję. Wykwalifikowany psi fryzjer nie tylko dobierze odpowiednie strzyżenie, ale także sprawi, że pies nie będzie wyglądał na zaniedbanego. Czesanie psa Sierść maltańczyka stale rośnie, a dodatkowo ma tendencje do kołtunienia się, psa należy regularnie, codziennie czesać. Szczotkowanie powinno zacząć się od brzucha, następnie wyczesać łapy, a na końcu grzbiet. Warto też podzielić proces i rozczesywać poszczególne pasma sierści. Do czesania maltańczyka najlepiej sprawdzi się szczotka z gęstym włosiem lub specjalna szczotka groomerska. Mogą się przydać również specjalne preparaty przeznaczone do rozczesywania sierści. Pielęgnacja uszu maltańczyka U maltańczyków często spotykane są problemy z włosami w kanale słuchowym, które mogą powodować zapalenie przewodu słuchowego, dlatego bardzo ważna jest odpowiednia pielęgnacja uszu psa. Włosy rosnące w kanale słuchowym powinno się usunąć (najlepiej groomerem) oraz raz w tygodniu przecierać uszy zwilżonym wacikiem kosmetycznym. Przydatne mogą być również specjalne preparaty do czyszczenia uszu. Oczy maltańczyka Oczy maltańczyka należy codziennie przemywać jałowym roztworem soli fizjologicznej. Pomoże to uniknąć przebarwień sierści pod oczami, które spowodowane są wypływaniem łez, zmieniających barwę włosa z białej na brązową. Nadmierne wydzielanie łez u maltańczyka może być spowodowane alergiami, zatkanymi kanalikami łzowymi, zapaleniem spojówki, a także włosami drażniącymi oko. Czyszczenie zębów psa Zęby psa powinny być regularnie czyszczone. Do mycia zębów maltańczyka powinno używać się specjalnych past do zębów dla psów bez fluoru. W zależności od pasty, zęby powinny być czyszczone 2-3 razy w tygodniu lub codziennie. W dbaniu o stan uzębienia czworonoga pomocne będą również gryzaki wspomagające ścieranie płytki nazębnej. Brak odpowiedniej higieny może prowadzić do zapalenia dziąseł i innych chorób zębów, które mogą się przyczynić nawet do utraty wszystkich zębów u psa. W sytuacji, kiedy pies jest źle nastawiony do mycia zębów, po konsultacji z weterynarzem można użyć specjalnych żeli antybakteryjnych. Długość pazurów psa Minimum raz w miesiącu należy kontrolować długość pazurów maltańczyka. Nie zawsze skracanie pazurów będzie konieczne, zdarza się, że jeżeli pies dużo biega po szorstkiej, twardej nawierzchni (przykładowo betonie) to pazury ścierają się w naturalny sposób. Trzeba jednak regularnie sprawdzać długość pazurów czworonoga i w razie konieczności je odpowiednio skracać. 6. Choroby maltańczyków Warto zaznaczyć, że maltańczyki są zazwyczaj bardzo zdrowymi psami, które mogą długo żyć w zdrowiu. Istotne jest, że psy te mogą dożyć nawet kilkunastu lat i nawet w starszym wieku być nadal aktywne. Mimo to, istnieją schorzenia, które mogą się pojawić u maltańczyków. Nawracające zwichnięcia rzepki Maltańczyki ze względu na swój rozmiar i delikatną budowę są szczególnie narażone na urazy mechaniczne kończyn. Oprócz tego maltańczyki narażone są na nawracające zwichnięcia rzepki (występuje dyslokacja rzepki), które są dla psa bardzo bolesne i mogą wymagać nawet interwencji chirurgicznej. Zdarzają się jednak przypadki, kiedy maltańczyk pomimo zwichnięcia normalnie funkcjonuje. U maltańczyków może wystąpić martwica kości udowej. Jest to choroba związana z genetyką, jednak odpowiednia dieta pomoże uniknąć tego schorzenia. Odpowiednie żywienie maltańczyka i dostarczanie mu wystarczającej ilości witamin i mikroelementów zapobiegnie nadwadze, a co za tym idzie pozytywnie wpłynie na kręgosłup psa i stan kości i stawów czworonoga. Atrofia siatkówki u maltańczyków Genetyczną chorobą degeneracyjną oczu, która może wystąpić u maltańczyków jest postępująca atrofia siatkówki (PRA - progressive retinal atrophy). Przyczyną tego schorzenia jest utrata fotoreceptorów. Ważne są badania genetyczne, ponieważ ślepota związana z tą chorobą pojawia się na etapie, kiedy pies jest dorosły. U maltańczyków może wystąpić również dwurzędowość rzęs, która działa drażniąco na spojówki i rogówkę, przez co prowadzi do ich zapalenia. Oprócz zapalenia spojówek i rogówki, często spotykana jest niedrożność kanalików łzowych. Schorzenie objawia się nadmiernym łzawieniem, czego efektem są przebarwienia sierści pod oczami psa. Przetrwałe zęby mleczne U młodych maltańczyków zdarzają się przetrwałe zęby mleczne. W tej sytuacji dochodzi do zatrzymania zęba mlecznego, obok którego wyrasta ząb stały. Najczęściej dzieje się tak w przypadku kłów. Skutkami tego schorzenia są wady zgryzu, a także gromadzenie na zębach resztek pożywienia i zwiększone odkładanie kamienia nazębnego. Nadmiar kamienia nazębnego może spowodować zapalenie dziąseł, a nawet utratę zębów. Rozwiązaniem tego problemu jest usunięcie przetrwałego zęba mlecznego. Należy zaznaczyć, że wymiana wszystkich zębów mlecznych na stałe powinna zakończyć się około 7-8 miesiąca życia maltańczyka. Alergie pokarmowe Maltańczyki mają skłonności do uczuleń i alergii. W przypadku tej rasy występują alergie pokarmowe i oddechowe. Objawami jakie występują przy alergiach to między innymi wypadanie włosa, wylizywanie łap, zaczerwienienia, pokrzywka, świąd i zapalenia przewodów słuchowych. Alergie diagnozuje się przez wykonanie testów alergicznych, a leczenie polega na wyeliminowaniu czynnika wywołującego uczulenie (przykładowo przez dedykowane karmy i specjalną dietę). Zdarzają się przypadki, kiedy niezbędne jest podanie leków (podaje się wtedy np. kortykosteroidy lub związki wapnia). Choroby maltańczyków Zespolenie wrotno-oboczne jest wadą unaczynienia wątroby. W przypadku wystąpienia tego schorzenia, wątroba nie usuwa toksyn z krwi. Toksyny trafiają ponownie do organizmu maltańczyka, który znajduje się stale w stanie "podtrucia". Diagnozowanie polega na wykonaniu badania USG doppler, badania RTG z kontrastem lub specjalnych badań krwi z testem obciążenia kwasami żółciowymi. Chorobą genetyczną, która może wystąpić u maltańczyków jest zapalenie mózgu. Objawia się przez napady drgawkowe i zaburzenia orientacji u psa. Czasami występuje również sztywność karku i ślepota. Objawy zapalenia mózgu pojawiają się u maltańczyków w wieku od 6 miesięcy do 7 lat. U maltańczyków można pojawić się zespół drżenia białych psów (WSDS). Głównym objawem jest wystąpienie różnie zlokalizowanych drgań ciała psa. Drgania mogą osiągnąć różny stopień nasilenia, od delikatnych wstrząsów, aż do całkowicie obezwładniających. Objawy pojawiają się u psów między 6 miesiącem, a trzecim rokiem życia i najczęściej związane są z jakimś ekscytującym wydarzeniem. WSDS jest chorobą dziedziczną i w jej przypadku wykorzystuje się leczenie immunosupresyjne. Na hipoglikemię, której istotą jest patologicznie niski poziom glukozy we krwi cierpią najczęściej szczenięta maltańczyka. Objawami jakie można zaobserwować są częste omdlenia, utrata przytomności, duże osłabienie i zaburzenia koordynacji ruchów. Hipoglikemię leczy się najczęściej przez wlewy roztworu glukozy lub jeśli pies jest przytomny, podanie glukozy doustnie. Głośny, częsty i suchy kaszel u psa może być objawem wystąpienia zapadu tchawicy u maltańczyka. Polega ono na zwężeniu światła tchawicy doprowadzającej powietrze do płuc, a ataki najczęściej związane są z ekscytującym momentem lub dużym stresem. W diagnostyce zapadu tchawicy wykorzystuje się szczegółowy wywiad z opiekunem czworonoga i badanie RTG. Leczenie uzależnione jest od stadium choroby, w łagodnych przypadkach wystarczą leki uspokajające, środki rozszerzające oskrzela lub sterydy. Zaawansowane stadium wymaga interwencji chirurgicznej, gdyż może dojść do całkowitego zamknięcia światła tchawicy, a w efekcie do uduszenia się psa. U maltańczyków może pojawić się problem kichania wstecznego. Polega on na szybkim i gwałtownym wdechu, przy którym wydawane są dźwięki podobne do kichnięcia. Przyczyną kichania wstecznego jest skurcz w okolicach krtani i podniebienia miękkiego, spowodowany ich podrażnieniem (przykładowo w wyniku ciągnięcia na smyczy, infekcji, alergii lub nagłych zmian temperatury). Warto zaznaczyć, że napad kichania wstecznego zazwyczaj trwa od kilku sekund do około dwóch minut, po czym pies wraca do normalnego zachowania. W większości przypadków kichanie wsteczne nie wymaga leczenia. U samców maltańczyka może pojawić się problem wnętrostwa, polegający na niezstąpieniu jądra (jednego lub obu) do worka mosznowego. W tej sytuacji należy chirurgicznie usunąć jądro, gdyż zwiększa się ryzyko pojawienia się nowotworu. 7. Cykl rozrodczy maltańczyka Pierwsza cieczka u samicy maltańczyka pojawia się najczęściej między ósmym a dziesiątym miesiącem życia. W wyjątkowych sytuacjach pierwsza cieczka może pojawić się wcześniej (około 6 miesiąca życia) lub później (kiedy suczka osiągnie około rok). Standardowo, cieczka trwa przez trzy tygodnie, w trakcie których może dojść do zapłodnienia. Ciąża trwa 63 dni, a miot może liczyć jedno lub kilka szczeniąt. Samiec maltańczyka jest gotowy do krycia około dziesiątego miesiąca życia. 8. Ile kosztuje maltańczyk? Cena maltańczyka może wahać się od tysiąca, nawet do trzech tysięcy złotych. Cena zależna jest od renomy hodowcy, a także tego w jakim stopniu rodzice szczeniaka zbliżyli się do określonego w kryteriach wzorca. Zdecydowanie droższe są maltańczyki z linii koreańskiej, których cena może dobiegać nawet do około dziewięciu tysięcy złotych. 9. Alergia na sierść Jeżeli masz alergię na sierść psa, maltańczyk to jedna z raz odpowiednich właśnie dla ciebie. Dlaczego? Najważniejsze jest to, że bardzo rzadko gubi włos, dzięki czemu do powietrza nie przedostaje się uczulający martwy naskórek. Odpowiednie zabiegi pielęgnacyjne dodatkowo zminimalizują ryzyko wystąpienia objawów alergii. Jest też kilka innych ras, które mają mały potencjał uczulający. Są to bedlington terrier, sznaucer, pudel, irlandzki spaniel wodny, labradoodle (skrzyżowanie labradora retrievera z pudlem), portugalski pies wodny. Również psy nieposiadające sierści, jak np. grzywacz chiński czy nagi pies meksykański, są wybierane przez osoby uczulone na sierść psa. Maltańczyki ze względu na swoje usposobienie i rozmiary są idealnymi psami do towarzystwa. Chęć do zabaw, łagodność i cierpliwość sprawiają, że maltańczyk dobrze sprawdzi się w rodzinach z dziećmi. Ponadto, maltańczyki dobrze dogadują się z innymi psami i tolerują inne zwierzęta. Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy

jak wygląda mały pies